FALLing #1

De meeste mensen begrijpen mijn beslissing niet: scheiden van een fantastische man, een tweede familie achterlaten en een ontzettend comfortabel leven opgeven. Na 6 jaar huwelijk voelde ik mij mezelf niet meer en had ik het idee dat ik niet alles uit het leven haalde wat ik er uit wilde halen. Ironisch genoeg trok ik op Valentijnsdag de stekker eruit en koos ik voor een nieuw begin om mijzelf te herontdekken en voor het eerst alleen te wonen. Het eerste besluit in mijn 31-jarige leven dat ik voor mijzelf nam. Voorheen dacht ik altijd eerst aan anderen en pas veel later aan mijzelf. Tijd voor verandering…

Muziekoortjes in, wandelschoenen en een sportlegging aan, haren verwilderd en een hondenketting om mijn nek. Vast niet het meest sexy plaatje van de week, maar op deze momenten maakt het niks uit. Deze tijd is voor mij, ik laad op en kom tot rust. Daar gaat het om. Eén van mijn vele ontdekkingen sinds ik alleen ben. Ik heb het nodig, ik leef ervan op, kan mijn gedachten ordenen en voel het geluk naar binnenstromen met iedere ademteug die ik neem. Tenminste, zo lang de hond van mijn broer zich een beetje gedraagt.

Alleen met mijn gedachten dwaal ik rustig door het bos. De herfst doet haar intrede. Bomen verkleuren en op de grond ligt een warme deken van oranje, rode en bruine bladeren. Elk seizoen heeft zijn voordelen, maar de lente en de herfst zijn bijzonder mooi. Boris galoppeert ondertussen een stuk voor mij uit. Ik maak mij geen zorgen; hij is groot, maar onschuldiger dan een teddybeer. Alleen anderen vinden zijn voorkomen nog wel eens imposant. Te laat heb ik door dat Boris enthousiast af gaat op een kleuter met een, nu ik dichterbij sta, wel heel sexy vader.

“Die eerste blik, zijn lach. Er ontwaakt van alles in mij. Het is net alsof mijn bloed sneller door mijn lichaam stroomt, ik veel meer ruik en de kleuren van het bos nog mooier en warmer zijn”.

Snel klik ik Boris aan de lijn en verontschuldig mij zeker vijf keer voor het feit dat ik zijn zoontje over het hoofd zag. Hij lacht openlijk en zegt dat het niks uit maakt. Ondertussen schiet door mijn hoofd dat het wel heel jammer is dat hij een vrouw heeft. De knappe vader heeft niks door, knoopt een praatje aan en vraagt of zijn zoon de hond mag aaien. Dat is geen probleem natuurlijk en voor ik het door heb overvalt de gedachte mij dat hij zelf ook wel iets mag aaien. Ondertussen maak ik voorzichtig oogcontact. Wat een bijzondere man: open, aardig en ontzettend mooi!

Net wanneer ik weer verder wil gaan steekt hij zijn hand uit; Steven… Zijn aanraking brengt een schok in mij teweeg. Alsof er opeens iets tot leven komt. Ik schud het onrustige, maar opwindende gevoel van mij af. Ik geef aan dat het leuk was om kennis te maken en draai weg om verder te wandelen. Tijdens het weglopen heb ik door dat Steven nog tegen mij praat en mij uitnodigt om volgende week samen te gaan wandelen. Deze vraag zorgt voor opwinding en onrust. Ik krijg het warm, maar onderdruk het gevoel en kijk hem vertwijfeld aan. Steven leest mijn gedachten en vertelt mij dat hij gescheiden is. Opgelucht laat ik mijn adem los. Ik besef mij nu pas dat ik ik hem inhoud. Voorzichtig lach ik naar hem, maar van binnen schreeuw ik het van de daken. Zal het bos mij niet alleen rust, maar ook spanning brengen? We wisselen nummers uit en spreken dinsdag af.

Terwijl ik verder wandel, probeer ik mijn dagdromen over Steven uit te bannen. Ik snap niet waarom ik zo onder de indruk van hem ben. Hij is knap en spontaan, maar dat zijn wel weer mannen in mijn omgeving. Dat is het niet, het zijn z’n ogen, zijn blik. Iets hierin maakt dat ik naar beneden wil kijken. Het is niet alleen een ontzettende kracht die hij uitstraalt, hij lijkt mij ook helemaal te zien. Dat maakt mij zenuwachtig en trekt mij aan, waardoor ik direct de neiging heb om aan hem te zitten. Een blos verspreid zich over mijn wangen. Ik heb Steven amper vijf minuten gezien.

De aantrekkingskracht die ik voel, zal het wederzijds zijn?

Na een stukje rennen met de hond is Steven bijna weer vergeten. Nog een uur lopen we verder, tot zowel de hond als ik geen energie meer hebben en naar huis gaan. Ik lever Boris af bij m’n broertje en besluit dat ik thuis eerst in bad ga. Even mijn spieren ontspannen en mijzelf verwennen.

Terwijl ik in bad lig, mijn ogen sluit en mijn hand tussen mijn dijen laat glijden, doemen er twee groene ogen voor mij op. Ik fantaseer dat ik samen met Steven ben. De kaars met sandelhout geur brengt mij terug in het bos, naar een zacht matras van herfstbladeren.  Opgewonden stroomt de gedachte door mijn hoofd dat Steven mij daar voor het eerst zoent en mij voorzichtig neerlegt op een deken, zodat hij mij kan ontdekken. Ik wil het rustig aan doen, maar mijn levendige fantasie neemt een loopje met mij en zo gaat onze vrijpartij een stuk sneller en heftiger. In mijn hoofd is Steven een dominante man die mij precies op de juiste manier weet aan te pakken. Hij plaagt mij, neemt de touwtjes in handen en weet ieder gevoelig plekje op mijn lichaam te vinden. Het beeld is zo sterk dat ik hem haast bovenop mij voel. Alsof het werkelijk zijn handen zijn die mij strelen, het zijn mond is die de binnenkant van mijn dijen beroert… Voor ik het weet kom ik tot mijn hoogtepunt en lig ik bij te komen in het warme water. Ik vind het jammer om mijn ogen open te doen en te beseffen dat ik alleen ben. Schuldig voel ik mij niet over het feit dat ik over mijn knappe vreemdeling fantaseer. Met een twinkeling in mijn ogen denk ik aan volgende week dinsdag terwijl ik nog even mijn hoofd op het badkussen laat rusten.