Column: Seksuele opvoeding

Antonio en Anne bleven er over in conflict raken: hoe gaan ze om met de seksuele opvoeding van hun twee kinderen? Antonio komt uit een gezin waarin er al heel vroeg over seks werd gesproken. Zijn vader had altijd een jongere minnares en hij vermoedt dat zijn moeder ook een vriend had. Zijn zusje werd op 18 jarige leeftijd zwanger en heeft ook na de geboorte van haar dochtertje altijd erg vrij gedacht over seks en zich hier ook naar gedragen. Bij hun gezin was seksualiteit iets dat er mocht zijn. Je mocht er van genieten en nieuwsgierig zijn.

Anna daarentegen komt uit een gezin waarbij er nauwelijks over seksualiteit gesproken werd. Ze zag haar ouders zelden intiem met elkaar. Ze ontdekte haar eigen seksualiteit, met als basis seksuele voorlichting op school. En om heel eerlijk te zijn, vindt zij dat het haar prima is afgegaan. Ze merkt dat ze een enorm oordeel heeft over de manier waarop er met seksualiteit is omgegaan bij Antonio thuis. Ze denkt dat zijn zusje niet al zo vroeg moeder was geweest als hun ouders minder met seks te koop hadden gelopen.

Daarom vindt Anna dat ze dat bij hun kinderen absoluut anders moeten doen: Antonio en zij zouden hen er niet proactief op hoeven aanspreken. Als er een vraag was konden ze er wel over in gesprek gaan, maar met mate. De rest zouden ze wel op school krijgen met biologie, of daarna in het volwassen leven ervaren.

Antonio dacht hier volledig anders over. Hij zag het als zijn plicht om hun kinderen meer mee te geven dan dat. Terugkijkend was het bij hem thuis wellicht wel heel vrij en open, maar hij was als gevolg daarvan wel verdomde goed in contact met zijn seksuele ik.

En hier lopen Antonio en Anne nu al 12 jaar op vast. 12 jaar geleden leek het echter nog geen echt groot probleem: ze hadden toen nog geen kinderen. Inmiddels zijn ze 11 en 9 jaar. En de enige boodschap die de kinderen tot nu toe hadden meegekregen was dat seksualiteit iets ingewikkelds was waar hun ouders het maar niet over eens konden worden hoe ze ermee om zouden gaan. Maar zullen Antonio en Anne door hebben dat ze met deze manier van doen ook al jaren duidelijke boodschappen mee geven over seksualiteit aan hun kinderen?

Seksuele voorlichting, dan wel een seksuele opvoeding, zit hem juist ook in de kleine boodschappen. In de impliciete opmerkingen en reacties. Elke keer als er een antwoord niet wordt gegeven, of er is een conflict tussen ouders in het afstemmen van een reactie, geef je een boodschap mee. En ondertussen hadden de kinderen van Antonio en Anne geen flauw idee wat ze nou met seks moesten, voor zover ze er al mee in aanraking kwamen. Kennelijk mocht het er niet zijn en zorgde het voor conflicten tussen hun ouders.

Het lijkt mij dat Anna en Antonio dit in ieder geval niet voor ogen hadden, elke keer weer als ze het over de seksuele opvoeding van hun kinderen hadden. En toch, was dit was ze ondertussen voor gevoel creëerde bij hun kinderen.

Lees ook: het belang van met je dochter over seksualiteit praten