Column: zwanger zijn en seks

Liv en Dean hebben het geluk gehad dat ze heel snel zwanger werden toen ze eenmaal de intentie hadden uitgesproken om voor hun kinderwens te gaan. Daardoor stonden ze niet stil bij de mogelijke impact op hun seksrelatie. Als het iets langer had geduurd, hadden ze er wellicht bewuster bij stil gestaan. Nu was ze 8,5 maand zwanger en sinds de vrijpartij waarbij ze zwanger werd, hebben ze geen seks meer gehad. Het was er gewoon ineens niet meer.

Aanvankelijk was Liv te moe en misselijk, waardoor zij geen behoefte had aan seks. Maar toen de misselijkheid weg was en haar behoefte weer af en toe naar de oppervlakte kwam, wilde hij niet. Hij durfde niet. Doordat het inmiddels zo lang geleden is, durfde zij eigenlijk ook niet meer. En dus zaten ze beide in angst en onzekerheid, met een intens verlangen om ook nog gewoon even echt samen intiem te zijn voordat ze straks voor altijd met z’n drieën zouden zijn.

Ze hadden graag van tevoren meer gesproken over hun seksuele relatie en hoe die zou kunnen veranderen. Ze hadden begrepen dat je als vrouw heel veel zin in seks krijgt door de hormonen, maar dit viel vies tegen. En aangezien Dean altijd wel zin had in seks met de liefde van zijn leven, had hij ook nooit kunnen voorzien dat hij nou net degene was die het afhield toen zij wel weer wilde.

Het stomme is dat ze over allerlei dingen wel hadden gesproken om te voorkomen dat ze in een babybubbel terecht zouden komen: over hun werk, opvang, tijd samen doorbrengen, hun sociale netwerk, blijven sporten en tijd alleen doorbrengen. Maar de seks en intimiteit waren ze even vergeten en nu overzagen ze niet meer hoe ze de enorme fysieke afstand naar elkaar toe konden overbruggen.

Het is zonde dat de wijsheid altijd achteraf komt, maar ze zien nu dat juist deze thema’s, seksualiteit en intimiteit, belangrijk zijn om over in gesprek te gaan. Alle andere zaken zouden noodgedwongen toch wel op hun plek vallen, maar dit niet. Want dit hadden Liv en Dean nu al zo’n acht maanden in stilte kunnen laten liggen, niemand dwong hen om er iets mee te doen. Er was geen sociale controle, geen baas, geen trainer, die hen erop wees dat ze moesten komen opdagen. Ze moesten het met z’n tweeën doen. Samen dragen ze de verantwoordelijkheid voor de intieme en seksuele relatie, en die hadden ze volledig verwaarloosd.